Wijnboer aan het woord: Plankenkoorts

Het jeukt van binnen, mijn vingers tintelen, mijn oorlellen, mijn wenkbrauwen, ik kan nauwelijks stil blijven zitten. De oogst komt eraan!

De oogst van de donkerste, blauwste, zoetste druiven, hoog op het plateau. En begon hij nou maar, dan kon ik in beweging komen. Nu schrijnt alleen de adrenaline van binnen. Gaan we al? Nee, nog niet. De plukkers staan klaar, wachten, worden elke ochtend getemperatuurd vanwege corona. Maar wijnmaker Diego stelt uit, hij is altijd een van de laatste in ons gebied. Onze buren zijn angstiger, die zijn al begonnen, bang voor hagelbuien, bang voor te veel suikers en alcohol. Diego niet. Diego wil perfecte rijpheid. Net als de reeën trouwens. Slim hertenvolk, kieskeurig beestenspul dat vooraan staat voor een schranspartij, net als wij met onze snoeischaren komen aanzetten. Op dezelfde tijd ook nog: aan het einde van de nacht, heel vroeg in de ochtend. Wij plukken dan omdat dan de druivenschillen hard zijn en het fruit gaaf naar de bodega gaat. Trossen sappige tempranillo voor de Nucli Tinto die Onno Kleyn zo fantastisch besprak in de Volkskrant. ‘Springt tegen je op als een jong hondje.’ Maar dat jonge hondje, dat ben ik nu. Ik heb gewoon de zenuwen. Plankenkoorts, eigenlijk. Haal het doek maar op!

Derrick Neleman
Wijnboer en oprichter Bodegas Neleman
[email protected]