Wijnboer aan het woord: Lijden

Eén keer probeerde ik het: een spijker in de wand slaan in onze winery. Gewoon, voor een schilderijtje, om de zaak een beetje aan te kleden. Het leverde een bomkratertje op, een verticaal kruimelgat in de stenen muur. De huizen in Casas del Rey en ook dit voormalige schoolgebouw zijn gemaakt van lokale kalkzandsteen, uit de groeve dichtbij. Dezelfde steen als die waarin onze wijnstokken wortelen. En wortelen doen ze, naar opzij en naar beneden. Diep en nog dieper, vijf meter, zeven of acht. Ze vertakken zich dan in haarwortels die met het blote oog nauwelijks nog te zien zijn, als je de zaak zou openbreken. Daarmee haalt de plant water. Wanneer de poreuze bovengrond op zijn goed-Spaans volkomen is uitgedroogd, in de hardgebakken zomer, zit er nog altijd wintervocht in de diepste lagen. De wijnstok kan daarbij. Mits je hem niet tussentijds verpest hebt door verwennerij met makkelijke kunstmest, want dan doet hij geen moeite meer. Netjes afgericht - want wij gebruiken uiteraard geen kunstmest - trotseert hij de droogte waarin wij lopen te zweten en geeft als dank geconcentreerde wijn. Sap van de aarde. Mijn grote inspirator in de wijnwereld, de gerenommeerde Chileense wijnmaker Alvaro Espinoza, zei het ook al in de documentaire over biologische wijnboeren Kissed by the grape (2008, gemaakt samen met voormalig VPRO-er Fred van Dijk): “Vines have to suffer.”

Derrick Neleman
Wijnboer en oprichter Bodegas Neleman
[email protected]

Ook mede-eigenaar worden? Schrijf je in op de wachtlijst.