Wijnboer aan het woord: Casas del Rey

Eén enkele toegangsweg is er, een bescheiden, stoffig reepje asfalt dat kronkelend de verbinding vormt tussen de snelweg vanaf Valencia en mijn dorp Casas del Rey. Een dorp van niks.
En toch een dorp van alles. Van 46 inwoners – ik ben de 46ste. Van de bar van Maria Carmen waar je kunt drinken en eten. Van de oude weegbrug waar iedereen nog zijn pick-ups en aanhangers op rijdt om de olijven en druiven te wegen. Van onze bodega die eerder leeg stond en daarvoor wijncoöperatie was. Van witte huizen in scheve straatjes, zwarte electriciteits- en telefoonkabels ertussen, erboven een azuren lucht.
Nu is het najaar begonnen. Een uur verderop, bij het mediterrane water, hijgt de zomer nog een beetje na. Hier op 1090 meter hoogte ruikt het naar brandend eikenhout in de haarden en kleuren de wijngaarden, de macabeo geel, de bobal rood, Spaanse kleuren strepend in de velden. De wijn is alweer uitgegist, we hebben onze handen vrij. Tijd om aan tafel te gaan, dicht bij elkaar, voor zover dat kan en mag. Moeilijke tijden? Dat is niks bijzonders hier. Dat zijn ze gewend. Vooruit kijken, daar gaat het om. Naar het volgend jaar, naar de nieuwe olijfolie, de nieuwe wijn. Casas del Rey is een filosofie.

Derrick Neleman

Wijnboer en oprichter Bodegas Neleman

[email protected]