Een dag in de wijngaard in Valencia

Op een vroege woensdagochtend rijdt Diego (onze hoofdwijnmaker op dat moment) ons zuidwaarts vanaf de bierbrouwerij in Godella (waar ook zijn liefdevolle familie woont). ‘Ons’, dat zijn Jorge en ik, Jorge deed wijnanalyses voor Neleman en samen met hem en Diego deed ik het onderzoeksproject waarvoor ik hier was onder andere, maar daarover een andere keer meer. Even terug naar het moment ...

"Terwijl de zon klimt komen we aan in een bergachtig gebied met veel lege versgeploegde velden. Op een van die velden wordt vandaag begonnen aan een unieke, biodiverse wijngaard van monastrell druiven"

Jonge druivenplantjes sieren de aarde frisgroen. Diego straalt terwijl zijn handen door de aarde gaan: sinds april heeft het hier niet meer geregend, maar deze ‘skilled farmers’ hebben het vochtig weten te houden!

Nadat Diego zijn wilde plannen voor notenbomen en bloemrijke kruidenplanten tussen de druiven met de farmers heeft doorgenomen, rijden we door naar een klein dorpje van voornamelijk wijnboeren. We stoppen nog even om de verdil en chardonnay gedag te zeggen.

Ik heb nog nooit zo’n mooi schoon dorpje gezien. Jorge wijst naar een oude vrouw die het stoepje voor haar deur veegt: dat is het typische beeld van plattelands Valencia. We gaan op het terras van de lokale bar zitten voor een ‘snack’ en ik denk daarbij niet aan een bord vol vis, omelet en toast. Spanjaarden wel.

Diego kent hier iedereen, zo is te zien, hij heeft hier zelf ruim 5 jaar gewoond. Al snel is het terras gevuld. Rond half 10 komen alle wijnboeren hier eten. Wegblijven word je niet in dank afgenomen, zo vertelt Diego. Het zit propvol zongebruinde farmers met dikke buiken en vriendelijke gezichten. Niet één vrouw. Behalve ik dan. Jorge vertelt over de traditionele rolverdeling in dorpjes zoals deze. Voor even sus ik de feministe in mij en geniet van een levendig traditioneel Valenciaans dorpje dat om mij heen bruist.

Groet uit Valencia,

Janna Neleman (dochter van ...)