Wijnboer aan het woord: Oude stokken

Ze knoesten, ze wervelen, ze zijn als in beweging gestolde dansers, onze oude wijnstokken. Geplooid en gegroefd, roestig bruin en getaand, donker hout waaruit op wonderbaarlijke wijze groen blad spruit. De cabernets laten dat al zien met hun dertig jaar, maar het is niks vergeleken bij de bobals: de jongste zijn zestig jaar oud, de andere generatie tachtig. Heel productief zijn ze niet meer, ze leveren veel minder dan toen ze nog hip en jumpy waren, zo rond hun twintigste. Maar wat eraf komt is beter. Intenser.

We koesteren onze oude wijnstokken in het schorre land achter Valencia. Ja, het onderhoud is moeilijk, het snoeien en helemaal het oogsten. Het zijn namelijk bushvines, struikgesnoeide stokken: totaal ongeschikt voor plukmachines. Zien eruit als klodders groen, onduidelijke bladerbergen, waar de plukkers onder moeten duiken om te zoeken naar het fruit. Maar al dat prachtige loof beschermt de trossen tegen de zon, en elke zomerbezoeker van het Spaanse binnenland weet wat schaduw er betekent.

Niet veel meer dan duizend flessen halen we van een hectare. Dat is weinig. Maar rooien doen we niet. Deze oudjes geven onze prachtigste wijn, de essentie van de druif, het sap van de diepe aarde.

Derrick Neleman

Wijnboer en oprichter Bodegas Neleman

derrick@neleman.org