Druiven als kamelen

Ook druivenplanten voelen zich vaak het meest thuis op de plek waar ze van oudsher groeien. Ze zijn daar helemaal op ingesteld. In hete, droge gebieden hebben ze bijvoorbeeld vaak kleine druiven met dikke schillen. Klein, omdat er minder water beschikbaar is – het vruchtvlees van druiven bestaat voor een groot deel uit water – en dikke schillen, omdat de zon ze dwingt een beschermlaag te vormen. Diego, onze wijnmaker in Spanje, zegt het poëtischer: lokale druiven zijn als kamelen, niet-lokale druiven zijn als vissen. Over de smaak van kamelen en vissen willen we geen uitspraken doen, maar feit is dat kleinere druiven meestal meer power hebben dan grotere. Logisch, want hun vruchtvlees bevat minder vocht en de schil is de plek waarin de meeste kleur-, geur- en smaakstoffen worden gevormd.

Overal op de wereld zie je dat populaire druiven – zoals de Bordeauxrassen merlot en cabernet sauvignon – in gebieden worden geplant waar de zon een stuk feller schijnt. De resultaten zijn vaak teleurstellend. De druiven produceren meer suikers en minder zuren. Hun balans is verstoord. Soms worden ze niet eens rijp: druivenplanten kunnen blokkeren als ze bezig zijn te overleven in te grote hitte. Bovendien moet je kunstgrepen als irrigatie toepassen, want die druiven snakken naar water als vissen op het droge.

Als je dan ook nog wijngaarden met inheemse, aan het klimaat aangepaste druiven gaat rooien om er rassen uit andere streken neer te zetten, en water moet verspillen om ze in leven te houden, ben je toch eigenlijk niet zo slim bezig. Wij maken dan ook liever wijnen van druiven die van oorsprong thuishoren in warme klimaten, zoals de oer-Spaanse witte macabeo (ook viura genoemd) of de Zuid-Franse marselan, een supersterke blauwe druif met kleine bessen. We worden ook heel blij van verdil, een Spaanse witte druif die al bijna uitgestorven was en nu in onze blend met viognier zit. Uit Utiel-Requena zelf, waar onze wijngaarden liggen, komt bobal, een blauw druivenras dat heel goed tegen droogte kan en lekker frisse wijn oplevert. En dan vonden we hier ook nog de witte tardana. Een oud, laat rijpend ras, dat je weinig meer ziet – écht iets bijzonders. Zo bijzonder, dat we er een wijn van maakten voor ons jubileum: we bestaan vijf jaar, en dat moet worden gevierd.